Erika, Meksika Eyaleti'nde geri dönüştürülebilir malzeme toplayıcısıdır ve ekonomik olarak ülkedeki kapların ve ambalajların geri dönüşümüne bağımlı olan 70.000 kişiden biridir; Ecoce İletişim Direktörü Jaime Torres tarafından paylaşılan 2023 tahmini bir hesaplamadır. kar amacı gütmeyen sivil kuruluş.
“70.000 iş rakamını, geri dönüşüm tesisleri tarafından üretilen işlerin sayısını ekleyerek ve yıllık olarak toplanan miktara ve yıllık ortalamaya dayalı olarak malzemelerin geri kazanılması için oluşturulan serbest meslek sayısını hesaplayarak elde ediyoruz. Günde, ayda ve yılda bir koleksiyoncu toplayabilirsiniz. Bunları bu hesaplamayla elde ediyoruz çünkü böyle bir kayıt yok (kayıt dışı istihdam),” diye yorumladı yönetici bir röportajda.
Sayı iki yılda arttı. 2021'de 60.000 iş vardı ve Ecoce, Meksika'daki Yeni Plastik Ekonomisi Ulusal Anlaşması'nda endüstri ve hükümet arasında mutabakata varılan hedefler nedeniyle bu sayının daha da büyüyeceğini tahmin ediyor. Ancak “çöp” toplayarak “kirli” olarak sınıflandırılan mesleğin, onları yücelten resmi bir nüfus sayımı yok.
Erika'nın Valle de Chalco'da bulunan mağazasında plastik şişeler, alüminyum kutular, birinci ve ikinci sınıf bakır, demir ve hurda metal, karton, kağıt ve çeşitli malzemeler bulunuyor. Sokakta bunları büyük terazide tartıyor, ağırlığını kontrol edip fiyatını hesaplıyor, defterine yazıp piyasaya göre ödüyor.
Bu işi 14 yaşında, 30 yılı aşkın süredir bu işe kendini adamış olan babasından öğrenmiştir. Erkeklere özgü bir iş olmasına rağmen 15 yıldır koleksiyonculuk yapıyor. Atıkları sektör için yeni malzemeye dönüştürme fikri, onun tesisini kurmasına neden oldu. Rekabeti olduğu için bölgede koleksiyon yapan tek kişi Erika değil. José 800 metre, Luis ise tesisine bir kilometre uzaklıktadır.
Ülkede her gün oluşan 120.128 ton katı atığın 100.751'i toplanıyor. Bu, Çevre ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı'nın (Semarnat) Kapsamlı Atık Yönetimi Temel Teşhisine (DBGIR 2020) göre %83,87'dir. Atıklar arasında Polietilen Tereftalat veya daha iyi bilinen adıyla PET, Meksika'da en çok toplanan ikinci geri dönüştürülebilir malzemedir.
2023 Ulusal Plastik Geri Dönüşüm Alışkanlıkları Araştırması da bunu doğruluyor. PET %54,5 ile bu trendin başında gelirken onu %40'lık payla yüksek yoğunluklu polietilen (HDPE) ve polipropilen (PP) takip ediyor; ve %16,10 ile düşük yoğunluklu polietilen (LDPE).
José iki haftada en az 300 kilo topluyor, Luis ise ayda bir ton topluyor. Üç koleksiyon, malzemeleri farklı aracılara ve bunları yeniden satan veya işleyen fabrikalara satıyor. Erika kilosu 8 pesodan PET alıyor ve 9 peso 30 sente satıyor.
“Bundan fazla bir şey elde edemezsiniz ama burada önemli olan, kârın az da olsa görülebilmesi için getirdiğiniz miktardır” diyor. Satın alma işlemi faturayla değil, terazide belirtilen sayıyla birleştirilir. Mümkünse kurşun kalemle makbuz bulunur ancak ödeme genellikle nakit veya havale şeklinde yapılır. Artık fabrikalara bağlılık kalmadı çünkü Erika, José ve Luis işçi değil, sadece toplama işlemini gerçekleştiriyorlar. Serbest meslek sahibidirler.
Avantajı, kendi işletmelerine sahip olmalarıdır. Dezavantajı ise, çok fazla ağırlık taşımayı gerektiren ağır bir iş olduğundan, ortaya çıkabilecek yaralanmalar ve tıbbi bakım masraflarını ödemek zorunda kalacak olmanızdır. Érika kendini bel kemeriyle koruyor; Luis ve José'nin herhangi bir koruması yoktu.
Çekilmeleri için sigorta, sosyal yardım veya Afores olmadan insanları kazanmaya ve rutinlerine devam etmeye çalışıyorlar. Müşteri olmayı, insanların malzemelerini satmaya gitmelerini ve sonra da aynısını yapmalarını gerektirirler. Onlar için bu onların işidir ve ulusal geri dönüşüm hedeflerine ulaşmak için ham maddelerin geri kazanılmasına katkıda bulunurlar.
PET konusunda ise hedefler oldukça iddialı: 2025 yılına kadar tüm plastikler için toplama oranının ortalama %30 ile %70 arasında olması bekleniyor. 2030 yılına gelindiğinde bu oran sırasıyla %45 ve %80'e çıkacak.
“70.000 iş rakamını, geri dönüşüm tesisleri tarafından üretilen işlerin sayısını ekleyerek ve yıllık olarak toplanan miktara ve yıllık ortalamaya dayalı olarak malzemelerin geri kazanılması için oluşturulan serbest meslek sayısını hesaplayarak elde ediyoruz. Günde, ayda ve yılda bir koleksiyoncu toplayabilirsiniz. Bunları bu hesaplamayla elde ediyoruz çünkü böyle bir kayıt yok (kayıt dışı istihdam),” diye yorumladı yönetici bir röportajda.
Sayı iki yılda arttı. 2021'de 60.000 iş vardı ve Ecoce, Meksika'daki Yeni Plastik Ekonomisi Ulusal Anlaşması'nda endüstri ve hükümet arasında mutabakata varılan hedefler nedeniyle bu sayının daha da büyüyeceğini tahmin ediyor. Ancak “çöp” toplayarak “kirli” olarak sınıflandırılan mesleğin, onları yücelten resmi bir nüfus sayımı yok.
Erika'nın Valle de Chalco'da bulunan mağazasında plastik şişeler, alüminyum kutular, birinci ve ikinci sınıf bakır, demir ve hurda metal, karton, kağıt ve çeşitli malzemeler bulunuyor. Sokakta bunları büyük terazide tartıyor, ağırlığını kontrol edip fiyatını hesaplıyor, defterine yazıp piyasaya göre ödüyor.
Bu işi 14 yaşında, 30 yılı aşkın süredir bu işe kendini adamış olan babasından öğrenmiştir. Erkeklere özgü bir iş olmasına rağmen 15 yıldır koleksiyonculuk yapıyor. Atıkları sektör için yeni malzemeye dönüştürme fikri, onun tesisini kurmasına neden oldu. Rekabeti olduğu için bölgede koleksiyon yapan tek kişi Erika değil. José 800 metre, Luis ise tesisine bir kilometre uzaklıktadır.
Ülkede her gün oluşan 120.128 ton katı atığın 100.751'i toplanıyor. Bu, Çevre ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı'nın (Semarnat) Kapsamlı Atık Yönetimi Temel Teşhisine (DBGIR 2020) göre %83,87'dir. Atıklar arasında Polietilen Tereftalat veya daha iyi bilinen adıyla PET, Meksika'da en çok toplanan ikinci geri dönüştürülebilir malzemedir.
2023 Ulusal Plastik Geri Dönüşüm Alışkanlıkları Araştırması da bunu doğruluyor. PET %54,5 ile bu trendin başında gelirken onu %40'lık payla yüksek yoğunluklu polietilen (HDPE) ve polipropilen (PP) takip ediyor; ve %16,10 ile düşük yoğunluklu polietilen (LDPE).
José iki haftada en az 300 kilo topluyor, Luis ise ayda bir ton topluyor. Üç koleksiyon, malzemeleri farklı aracılara ve bunları yeniden satan veya işleyen fabrikalara satıyor. Erika kilosu 8 pesodan PET alıyor ve 9 peso 30 sente satıyor.
“Bundan fazla bir şey elde edemezsiniz ama burada önemli olan, kârın az da olsa görülebilmesi için getirdiğiniz miktardır” diyor. Satın alma işlemi faturayla değil, terazide belirtilen sayıyla birleştirilir. Mümkünse kurşun kalemle makbuz bulunur ancak ödeme genellikle nakit veya havale şeklinde yapılır. Artık fabrikalara bağlılık kalmadı çünkü Erika, José ve Luis işçi değil, sadece toplama işlemini gerçekleştiriyorlar. Serbest meslek sahibidirler.
Avantajı, kendi işletmelerine sahip olmalarıdır. Dezavantajı ise, çok fazla ağırlık taşımayı gerektiren ağır bir iş olduğundan, ortaya çıkabilecek yaralanmalar ve tıbbi bakım masraflarını ödemek zorunda kalacak olmanızdır. Érika kendini bel kemeriyle koruyor; Luis ve José'nin herhangi bir koruması yoktu.
Çekilmeleri için sigorta, sosyal yardım veya Afores olmadan insanları kazanmaya ve rutinlerine devam etmeye çalışıyorlar. Müşteri olmayı, insanların malzemelerini satmaya gitmelerini ve sonra da aynısını yapmalarını gerektirirler. Onlar için bu onların işidir ve ulusal geri dönüşüm hedeflerine ulaşmak için ham maddelerin geri kazanılmasına katkıda bulunurlar.
PET konusunda ise hedefler oldukça iddialı: 2025 yılına kadar tüm plastikler için toplama oranının ortalama %30 ile %70 arasında olması bekleniyor. 2030 yılına gelindiğinde bu oran sırasıyla %45 ve %80'e çıkacak.