Ev
Kültür
Diz çökmek yok: Marco Goecke bir köpek dışkısı saldırısından sonra kendini haklı çıkarıyor
Marco Goecke’nin bir eleştirmene saldırmasının ardından kültür ortamı çalkalanır, tepkiler yaygınlaşır ve olaya karışanlar da söz sahibi olur.
Ulrich Seidler
Şematik bir temsilde skandalın ana motifi.Ekran görüntüsü
Hannover köpek boku skandalı henüz bitmedi. Tarih, yol boyunca hala toplanması ve uygun şekilde imha edilmesi gereken çok şey bıraktı. Uluslararası basın, tüm kültür endüstrisinin çalkalandığını ve kafa karışıklığını mevcut birçok kanalda dile getirdiğini bildirdi. Aşağı Saksonya Kültür Bakanı, Marco Goecke için Wiebke Hüster’den özür diledi, Hannover Belediye Başkanı Goecke’nin askıya alınmasını memnuniyetle karşıladı, tiyatro yönetmeni Leander Haußmann Goecke’den utandı ve Hüster’in önünde koşulsuz diz çökmesini tavsiye etti, yazar Sybille Berg kendini attı – sanatçılar istisnai insanlar – failin önünde koruyucu bir şekilde ve ona tavsiyelerde bulunur, ancak yeterince garip bir şekilde kurbanına da terapi için.
Bu iki katılımcı ayrıca konuşmak için ayrıntılı olarak rapor verir. Hem geçen hafta sonu bir gala tatilinde evinin fuayesindeki kaka torbasını kapan, o zamandan beri açığa alınmış olan eski Hanover bale yönetmeni Goecke, hem de çantanın içindekileri Goecke’nin suratına bastıran dans eleştirmeni Hüster. Hatta Goecke’nin dachshund’u Gustav bile 3sat “Kulturzeit” televizyon ekibi için kaldırıma sıçarak konuyla ilgili yorum yapmak için elindeki imkanları kullanıyor.
TV meslektaşlarına ne oldu? Sadece köpeğin dışkısını filme almakla kalmıyorlar, aynı zamanda kesitsel görüntüler için yığını tekrar yakın çekimde fotoğraflıyorlar ve bir elin alt tabakayı bir torbayla almasını sağlayarak bir tutarlılık hissi veriyorlar. Bu şehvetli deneyim, Almanca konuşulan cumhuriyetimizin eğitimli orta sınıf oturma odalarında akşam saatlerinde en az iki kez fiilen oynandı. Goecke’nin ana saik olarak olaya olan ilgiyi birbirine bağlayan ve onu kaynamaya devam ettiren silah seçimi oldukça açık. Tiyatro yine herkesin dilinde!
Goecke’nin yönetiminin kendisi için formüle etmiş olabileceği yazılı açıklaması şöyle: “Kesinlikle kabul edilemez eylemim için başta Hüster Hanım olmak üzere ilgili herkesten içtenlikle özür dilerim. Geriye dönüp baktığımda, bunun utanç verici bir duygulanım ve aşırı tepki olduğunu anlıyorum.” Bu özür, her şeyden önce, eylemi amaçsız olarak sunmaya hizmet ediyor ki bu, dolu çantanın onu nasıl tiyatro fuayesine götürdüğünü düşündüğünüzde oldukça saçma görünüyor. Gelmek. Ama iyi.
Daha da önemlisi, kaçınmayı tercih edebileceği sözlü açıklamalarında, davranışını göreceleştirerek ve güdülerini anlaşılır olarak sunarak, köpeğinin mirasını mecazi olarak Wiebke Hüster’in yazdığım şeye aktararak bu özrü geri almasıdır. eleştirilerinde ona: “Keşke birbirimize daha az bok atsaydık.” yani, bu çok dar görüşlü. Şunu söylemenin zamanı gelmişti: Bu can yakıyor, bu şiddet, bu zorbalık.” Bu düşünce özellikle kafa karıştırıcı ve cesurca inşa edilmiş: “Çok övülen basın özgürlüğü, ancak onu istismar etmezseniz bu kadar değerlidir”.
17 yılda 9 yorum
Wiebke Hüster daha sonra “Kulturzeit” stüdyosunda canlı röportaj yaparak yetkin ve neredeyse neşeli bilgiler veriyor. Dayanıklılığına şaşırıyor, dayanışma içinde olduğunu hissettiği haberden memnun ve Goecke’nin sözde özrü karşısında şok oluyor. Goecke’nin 20 yıldan fazla bir süredir çalışmasına kişisel olarak saldırdığını söylediğinde bir efsane ördüğünü bir kez daha düzeltiyor ve sınıflandırıyor: 17 yılda ikisi olumludan hevesli olmak üzere yalnızca dokuz eleştiri yazdı. Onun için Goecke bölümü kapandı, köpek dışkısını yıkadı ve sonra elinden geleni yaptı: şikayette bulunun ve bilgi verin. Goecke’nin bir eserini bir daha asla ziyaret etmeyecek, ona ne olacak, bunda onun da payı yok. Tiyatroların ziyaretçi sayısından hiçbir şekilde eleştirinin sorumlu olmadığını belirtmesinde yarar var. Doğru! Sadece okuyucuya karşı sorumludur.
Hasar henüz tespit edilemiyor
Açıklığa kavuşturulacak ne kaldı? Goecke’yi zaten askıya almış ve evden yasaklamış olan devlet tiyatrosu, muhtemelen onu görevinden tamamen kurtaracaksa, iş hukuku açısından Goecke’nin eli pek iyi değil. Daha da acı olan, elinde olmayan ve sonuçlarına katlanmak zorunda kalan şirketine ne olacağı sorusudur. Diğer evlerle halihazırda yapılmış olan randevular ne olacak? Programlar şimdi onun adından temizlenecek mi? Örneğin Mannheim ve Wiesbaden’in programlarında zaten hazır Goecke koreografileri var. Ve ona yeni işi kim verecek? Ödüllü ve ünlü koreografın sanatını gerçekten istiyor muyuz yoksa onsuz yapmak zorunda mıyız? Goecke’nin neden olduğu hasar giderek daha net hale geliyor.
Ancak, örneğin sahne derneğinin eski başkanı Marc Grandmontagne’nin öne sürdüğü gibi, eleştirinin kendi kendine anlaşılmasını tartışmak gerçekten gerekli mi? Bu bükülme aslında nereden geliyor? Sanatı eleştirirseniz saldırıya uğrayabileceğiniz ihtimaliyle bizi yatıştırmak mı istiyorsunuz? Her halükarda, bu olasılık olmasa bile, her listede kendi imajım sınanıyor. Ama bu kendinden şüphe duymaktır, köpek kakasından daha iyi yapışır ve kimseyi ilgilendirmez.
Kültür
Diz çökmek yok: Marco Goecke bir köpek dışkısı saldırısından sonra kendini haklı çıkarıyor
Marco Goecke’nin bir eleştirmene saldırmasının ardından kültür ortamı çalkalanır, tepkiler yaygınlaşır ve olaya karışanlar da söz sahibi olur.
Ulrich Seidler
Şematik bir temsilde skandalın ana motifi.Ekran görüntüsü
Hannover köpek boku skandalı henüz bitmedi. Tarih, yol boyunca hala toplanması ve uygun şekilde imha edilmesi gereken çok şey bıraktı. Uluslararası basın, tüm kültür endüstrisinin çalkalandığını ve kafa karışıklığını mevcut birçok kanalda dile getirdiğini bildirdi. Aşağı Saksonya Kültür Bakanı, Marco Goecke için Wiebke Hüster’den özür diledi, Hannover Belediye Başkanı Goecke’nin askıya alınmasını memnuniyetle karşıladı, tiyatro yönetmeni Leander Haußmann Goecke’den utandı ve Hüster’in önünde koşulsuz diz çökmesini tavsiye etti, yazar Sybille Berg kendini attı – sanatçılar istisnai insanlar – failin önünde koruyucu bir şekilde ve ona tavsiyelerde bulunur, ancak yeterince garip bir şekilde kurbanına da terapi için.
Bu iki katılımcı ayrıca konuşmak için ayrıntılı olarak rapor verir. Hem geçen hafta sonu bir gala tatilinde evinin fuayesindeki kaka torbasını kapan, o zamandan beri açığa alınmış olan eski Hanover bale yönetmeni Goecke, hem de çantanın içindekileri Goecke’nin suratına bastıran dans eleştirmeni Hüster. Hatta Goecke’nin dachshund’u Gustav bile 3sat “Kulturzeit” televizyon ekibi için kaldırıma sıçarak konuyla ilgili yorum yapmak için elindeki imkanları kullanıyor.
TV meslektaşlarına ne oldu? Sadece köpeğin dışkısını filme almakla kalmıyorlar, aynı zamanda kesitsel görüntüler için yığını tekrar yakın çekimde fotoğraflıyorlar ve bir elin alt tabakayı bir torbayla almasını sağlayarak bir tutarlılık hissi veriyorlar. Bu şehvetli deneyim, Almanca konuşulan cumhuriyetimizin eğitimli orta sınıf oturma odalarında akşam saatlerinde en az iki kez fiilen oynandı. Goecke’nin ana saik olarak olaya olan ilgiyi birbirine bağlayan ve onu kaynamaya devam ettiren silah seçimi oldukça açık. Tiyatro yine herkesin dilinde!
Goecke’nin yönetiminin kendisi için formüle etmiş olabileceği yazılı açıklaması şöyle: “Kesinlikle kabul edilemez eylemim için başta Hüster Hanım olmak üzere ilgili herkesten içtenlikle özür dilerim. Geriye dönüp baktığımda, bunun utanç verici bir duygulanım ve aşırı tepki olduğunu anlıyorum.” Bu özür, her şeyden önce, eylemi amaçsız olarak sunmaya hizmet ediyor ki bu, dolu çantanın onu nasıl tiyatro fuayesine götürdüğünü düşündüğünüzde oldukça saçma görünüyor. Gelmek. Ama iyi.
Daha da önemlisi, kaçınmayı tercih edebileceği sözlü açıklamalarında, davranışını göreceleştirerek ve güdülerini anlaşılır olarak sunarak, köpeğinin mirasını mecazi olarak Wiebke Hüster’in yazdığım şeye aktararak bu özrü geri almasıdır. eleştirilerinde ona: “Keşke birbirimize daha az bok atsaydık.” yani, bu çok dar görüşlü. Şunu söylemenin zamanı gelmişti: Bu can yakıyor, bu şiddet, bu zorbalık.” Bu düşünce özellikle kafa karıştırıcı ve cesurca inşa edilmiş: “Çok övülen basın özgürlüğü, ancak onu istismar etmezseniz bu kadar değerlidir”.
17 yılda 9 yorum
Wiebke Hüster daha sonra “Kulturzeit” stüdyosunda canlı röportaj yaparak yetkin ve neredeyse neşeli bilgiler veriyor. Dayanıklılığına şaşırıyor, dayanışma içinde olduğunu hissettiği haberden memnun ve Goecke’nin sözde özrü karşısında şok oluyor. Goecke’nin 20 yıldan fazla bir süredir çalışmasına kişisel olarak saldırdığını söylediğinde bir efsane ördüğünü bir kez daha düzeltiyor ve sınıflandırıyor: 17 yılda ikisi olumludan hevesli olmak üzere yalnızca dokuz eleştiri yazdı. Onun için Goecke bölümü kapandı, köpek dışkısını yıkadı ve sonra elinden geleni yaptı: şikayette bulunun ve bilgi verin. Goecke’nin bir eserini bir daha asla ziyaret etmeyecek, ona ne olacak, bunda onun da payı yok. Tiyatroların ziyaretçi sayısından hiçbir şekilde eleştirinin sorumlu olmadığını belirtmesinde yarar var. Doğru! Sadece okuyucuya karşı sorumludur.
Hasar henüz tespit edilemiyor
Açıklığa kavuşturulacak ne kaldı? Goecke’yi zaten askıya almış ve evden yasaklamış olan devlet tiyatrosu, muhtemelen onu görevinden tamamen kurtaracaksa, iş hukuku açısından Goecke’nin eli pek iyi değil. Daha da acı olan, elinde olmayan ve sonuçlarına katlanmak zorunda kalan şirketine ne olacağı sorusudur. Diğer evlerle halihazırda yapılmış olan randevular ne olacak? Programlar şimdi onun adından temizlenecek mi? Örneğin Mannheim ve Wiesbaden’in programlarında zaten hazır Goecke koreografileri var. Ve ona yeni işi kim verecek? Ödüllü ve ünlü koreografın sanatını gerçekten istiyor muyuz yoksa onsuz yapmak zorunda mıyız? Goecke’nin neden olduğu hasar giderek daha net hale geliyor.
Ancak, örneğin sahne derneğinin eski başkanı Marc Grandmontagne’nin öne sürdüğü gibi, eleştirinin kendi kendine anlaşılmasını tartışmak gerçekten gerekli mi? Bu bükülme aslında nereden geliyor? Sanatı eleştirirseniz saldırıya uğrayabileceğiniz ihtimaliyle bizi yatıştırmak mı istiyorsunuz? Her halükarda, bu olasılık olmasa bile, her listede kendi imajım sınanıyor. Ama bu kendinden şüphe duymaktır, köpek kakasından daha iyi yapışır ve kimseyi ilgilendirmez.