Her Florentina Holzinger gösterisinden sonra duyularınızı toparlamalısınız. Nabzınızı kontrol altına almak için nefes egzersizleri önerilir. Ama sonra düşünüyorsunuz, işte bu, daha fazlası mümkün değil. Ve sonra bir sonraki sürpriz geliyor. Bu sefer Venedik'ten.
Performans sanatçısı, takım arkadaşlarının çıplak görünmesini, merdivenlerden düşmesini, motosikletler ve elektrikli testerelerle gösteriler yapmasını, kılıç yutmasını, onları su altında zincirlemesini, helikopterlerle seks yapmasını sağlar, etlerine kancalar takar ve onları asar (aynı zamanda uyguladığı bir prosedür). ara sıra kendiniz de uğrarsınız). Son yapımda – Hindemith'in “Sancta” operası – yamyamlık düzeyine cinsel açıdan küfür düzeyi eklendi; çıkarılan küçük bir insan eti parçası kızartıldı, hafifçe tuzlandı ve yenildi – hepsi canlı.
Prömiyer Schwerin'de alkışlarla karşılandı ve nüfusun büyük bir kısmının hâlâ kiliseye gittiği Stuttgart'ta protestolar oldu ve tıbbi tedavi arayan seyirciler vardı. Holzinger, Volksbühne'de yine zihinsel olarak daha sert bir seyirciyle karşılaştı.
Ancak provokasyon oyunu bu kadar çabuk bozulmuyor. Avusturya medyası, 1986 yılında Viyana'da doğan ağrı sanatçısının, ülkesini Venedik Bienali'nde temsil edeceğini ve Avusturya pavyonunu tasarlayacağını bildiriyor. Mutlaka oynanacak ve çalınacak enstalasyonlarının adı da “Seaworld Venice” olacak.
Şansölye Kickl açılış törenine gelecek mi?
Sanatçıların ülkeleri uluslararası bir izleyici kitlesi önünde sanki bir yarışma içindeymiş gibi temsil ettiği Bienal'in ulusal konsepti, bir zamanlar geçerliliğini yitirmiş gibi görünse de, artık giderek daha fazla siyasi içerikli hale geliyor. Dolayısıyla, Avusturya cumhurbaşkanının aşırı sağcı FPÖ siyasetçisi Kickl'i hükümet kurması için görevlendirmesinden birkaç gün sonra Holzinger'in gönderilmesi başlı başına bir siyasi sanat eseridir. Bu, Avusturyalı oyun yazarı Ferdinand Schmalz'ın kışkırtıcı bir şekilde yorumladığı gibi, “önce bok yağacak” bir ülkenin onurunu kurtarmanın sembolik bir eylemi olabilir.
Belki de Holzinger “Seaworld Venice” için birkaç boru döşeyecek, şehrin kanalizasyon sistemini Avusturya pavyonundaki yağmurlama sistemine bağlayacak ve Halk Şansölyesi açılış törenine geldiğinde musluğu açacak? İyi fikir ama fazla doğrudan.
Holzinger sirk ve ucube gösterilerinin provokatif araçlarını kullanıyor ancak bunları feminist bir şekilde yansıtıyor. Seyirciyi acımasızca içselleştirilmiş yüklemelere maruz bırakıyor, güç dengesizliğini tersine çeviriyor, izleyiciyi kendi önyargılarının bataklıklarında kovalıyor ve ardından arındırıcı ve güçlendirici özgürleşme deneyimine katılmalarına izin veriyor. Avusturya henüz kaybolmadı.
Performans sanatçısı, takım arkadaşlarının çıplak görünmesini, merdivenlerden düşmesini, motosikletler ve elektrikli testerelerle gösteriler yapmasını, kılıç yutmasını, onları su altında zincirlemesini, helikopterlerle seks yapmasını sağlar, etlerine kancalar takar ve onları asar (aynı zamanda uyguladığı bir prosedür). ara sıra kendiniz de uğrarsınız). Son yapımda – Hindemith'in “Sancta” operası – yamyamlık düzeyine cinsel açıdan küfür düzeyi eklendi; çıkarılan küçük bir insan eti parçası kızartıldı, hafifçe tuzlandı ve yenildi – hepsi canlı.
Prömiyer Schwerin'de alkışlarla karşılandı ve nüfusun büyük bir kısmının hâlâ kiliseye gittiği Stuttgart'ta protestolar oldu ve tıbbi tedavi arayan seyirciler vardı. Holzinger, Volksbühne'de yine zihinsel olarak daha sert bir seyirciyle karşılaştı.
Ancak provokasyon oyunu bu kadar çabuk bozulmuyor. Avusturya medyası, 1986 yılında Viyana'da doğan ağrı sanatçısının, ülkesini Venedik Bienali'nde temsil edeceğini ve Avusturya pavyonunu tasarlayacağını bildiriyor. Mutlaka oynanacak ve çalınacak enstalasyonlarının adı da “Seaworld Venice” olacak.
Şansölye Kickl açılış törenine gelecek mi?
Sanatçıların ülkeleri uluslararası bir izleyici kitlesi önünde sanki bir yarışma içindeymiş gibi temsil ettiği Bienal'in ulusal konsepti, bir zamanlar geçerliliğini yitirmiş gibi görünse de, artık giderek daha fazla siyasi içerikli hale geliyor. Dolayısıyla, Avusturya cumhurbaşkanının aşırı sağcı FPÖ siyasetçisi Kickl'i hükümet kurması için görevlendirmesinden birkaç gün sonra Holzinger'in gönderilmesi başlı başına bir siyasi sanat eseridir. Bu, Avusturyalı oyun yazarı Ferdinand Schmalz'ın kışkırtıcı bir şekilde yorumladığı gibi, “önce bok yağacak” bir ülkenin onurunu kurtarmanın sembolik bir eylemi olabilir.
Belki de Holzinger “Seaworld Venice” için birkaç boru döşeyecek, şehrin kanalizasyon sistemini Avusturya pavyonundaki yağmurlama sistemine bağlayacak ve Halk Şansölyesi açılış törenine geldiğinde musluğu açacak? İyi fikir ama fazla doğrudan.
Holzinger sirk ve ucube gösterilerinin provokatif araçlarını kullanıyor ancak bunları feminist bir şekilde yansıtıyor. Seyirciyi acımasızca içselleştirilmiş yüklemelere maruz bırakıyor, güç dengesizliğini tersine çeviriyor, izleyiciyi kendi önyargılarının bataklıklarında kovalıyor ve ardından arındırıcı ve güçlendirici özgürleşme deneyimine katılmalarına izin veriyor. Avusturya henüz kaybolmadı.